Film ogląda się spokojnie - wszystko odbywa się w jednym mieszkaniu, bohaterowie rozmawiają,
jedzą i pija, nie ma nagłych zwrotów akcji. Przy tym od pierwszych minut rozgrywane sceny
podszyte są napięciem, które ma ujście w kilku punktach kulminacyjnych. Dopiero kiedy
wyłączyłam film na chwilę w połowie i zaczęłam się nad nim zastanawiać, poraziła mnie
makabryczność fabuły. Młody chłopak ginie kompletnie bez powodu, jego ojciec i dziewczyna
martwią się o niego, wydzwaniają szukając go, a on... Film dla mnie ciekawy nie tylko ze względu
na oczywiste odniesienia do teorii Nietzschego i książki Zbrodnia i kara. Celebrowanie
zwycięstwa, czyli morderstwa - nad przeciwnikiem, niczego nie domyślającym się kółkiem osób,
w tym przenikliwym profesorem - nawiązuje do mistrza opowieści grozy i kryminału. W Czarnym
kocie (między innymi) Edgar Allan Poe przedstawił taką samą pychę mordercy, który by poczuć
ostateczne spełnienie po dokonanej zbrodni, musi postawić samego siebie w stan ryzyka i
balansować na granicy odkrycia.
Dobre kino i świetne role, szczególnie Dalla i Stewarda. Szkoda,że dzisiaj nie robi się takich
oszczędnych w formie, subtelnych filmów.