Po tysiącach reklam kręconych dla telewizji, w wieku 40 lat, człowiek imieniem Ridley Scott zaczyna swoją karierą jako reżyser filmowy. Już kilka lat później jest odpowiedzialny za tak znaczące dzieła jak "Alien" czy "Blade Runner". Można śmiało stwierdzić, że przy takich tytułach jego debiut wypadł co najmniej przeciętnie. Otóż nie. "Pojedynek" to przede wszystkim pasjonująca historia. Niekończąca potyczka dwóch oficerów francuski wydaje się ciekawą próbą analizy postaw w dobie epoki napoleońskiej. Prowadzone w nieskończoność pojedynki, które nie mogą zakończyć się kompromisem mijają się zdecydowanie z pojęciem honoru czy też zdrowego rozsądku i wystawiają na próbę cel takich przedsięwzięć. Co ciekawe można to rozumieć jako ciągłą potrzebę rywalizacji podsycaną zarówno chęcią uzyskania większej estymy, jak i zwykłą ludzką pychą. Najbardziej chyba należy zwrócić uwagę na stronę techniczną. Każde ujęcie wydaje się odpowiednio wyważone. Całość jest w swoim minimalizmie doskonała. Scott udowodnił, że dla uzyskania odpowiedniej aury nie potrzeba dużych pieniędzy (chociaż dzięki nim zrealizuje on za kilka lat swoją najlepszą wizję - "Blade Runner"). Wystarczy zadbać o scenografię, odpowiednio poprowadzić aktorów (Keitel i Carradine w bardzo dobrych rolach) i dodać jeszcze do tego wielkiego Bacha. Recepta na sukces gwarantowana.